Rozdział 14

- Dość! Masz zakaz spotykania się z Tomlinson'em! - powiedział stanowczo. Nie mogę pozwolić, by mojej siostrze stała się jakaś krzywda. Została mi tylko ona.
- Nie możesz mi zabronić się z nim spotykać! - krzyknęła ze łzami w oczach.
- Już to zrobiłem Jade. - odpowiedziałem.

- Nie jesteś moim ojcem ani moją matką, by mi mówić z kim mam się spotykać, a z kim nie! - wybiegła z salonu zalana łzami. Zabolała mnie to co powiedziała. Boję się o nią, nie chcę jej stracić tak jak rodziców. Usiadłem na kanapie chowając twarz w dłonie. Co ja mam z tym wszystkim zrobić?
- Stary posłuchaj. - obok mnie usiadł Sean. - Wiem, że boisz się o Jade, ale ona za chwilę będzie dorosła.
- Nie za chwilę tylko za dwa lata. - zauważyłem.
- Kurwa Kit! Ogarnij się. Traktujesz ja jak małe dziecko. Ona wie co robi. Chcesz, żeby przez taka głupotę uciekła z domu?
- Nie.
- To dlaczego zabroniłeś jej  spotykać się z Louis'em?
- Ponieważ boję się, że ją stracę. Sean ona mi tylko została.
- Jak będziesz tak robił jak robisz teraz to na pewno ja stracisz. - oznajmił, a ja nie bardzo wiedziałem co ma na myśli.
- O co ci chodzi? - spytałem.
- Chodzi mi o to, że Jade zakochała się w Louis'ie, a Louis w niej.
- Nie, to nie możliwe. - byłem w szoku. Jak Jade mogła zakochać się w Louis'ie? Przecież on jest zupełnym przeciwieństwem mojej siostry.
- Nie możliwe, tak? - wtrącił Dean. - To dlaczego Jade tak zareagowała? Dlaczego wybiegła z salonu? - spytał.
- Ona jest w nim zakochana, pogódź się z tym! - rzucił Kieran wychodząc z salonu.

***oczami Jade***

Dlaczego Kit mi to zrobił? Nie rozumiem go. Muszę coś zrobić. On nie może mi zabronić spotykać się z Louis'em.
- Jade. - do mojego pokoju wszedł Kieran.
- A ty tu po co? - spytałam ocierając łzy.
- Porozmawiać, mogę?
- Jeśli przysłał cię tu mój brat to możesz sobie darować i wyjdź.
- Nie, nie przysłał mnie tu twój brat. To jak, porozmawiamy?
- Siadaj. - poklepałam miejsce obok mnie.
- Jade wiem, że zawaliłem. Wiem, że zachowałem się jak skończony idiota, gdy chciałem ci wytłumaczyć z tym pocałunkiem.

- Kieran proszę, nie wracajmy do tego. - przerwałam mu.
- Ale ja chce. Chcę cię za to przeprosić i wyjaśnić. - spojrzał mi w oczy i przeszły mnie ciarki.
- Kieran...- szepnęłam.
- Byłem głupi. Głupi, że nie widziałem tego wcześniej.
- Co masz na myśli?
- To Jade, że przez moja głupotę straciłem wspaniała dziewczynę. - ukrył twarz w dłoniach. Wiedziałam o co mu chodzi. Z jednej strony chciałam od niego to usłyszeć, a z drugiej nie.
- Daj spokój. Było minęło. - wstałam i podeszłam do okna.
- Nie dam z tym spokoju. Nigdy nie wybaczę sobie tego, że nie zatrzymałem cię wtedy by wyjaśnić. - podszedł do mnie i odwrócił mnie tak, że patrzyliśmy sobie w oczy. - Jade kocham cię. - wyszeptał, a ja czułam jak do moich oczu napływają palące łzy.
- Kieran czy naprawdę musiało do tego dojść? Dojść do tego, że zakochałam się w kimś innym, byś w końcu mi powiedział, że mnie kochasz? - po moim policzku spłynęła łza.
- Nie płacz, nie przeze mnie. - otarł ją kciukiem. - Wiem, że kochasz Louis'a. Wiem też, że nie ma dla nas szans, ale pomimo tego będę cię kochał. - nagle zrobił coś, czego najmniej się spodziewałam. Pocałował mnie. - Będę czekał na ciebie. Mam nadzieję, że Louis cię nie skrzywdzi. - oznajmił odsuwając się ode mnie. Wyszedł z mojego pokoju zostawiając mnie z rozdartym na pół sercem.

***oczami Kit'a***

- Może macie racje. Nie powinienem był zabraniać Jade spotykać się z Louis'em, źle zrobiłem. - powiedziałem.
- Na reszcie zrozumiałeś. - rzucił Sean. Nagle do salony wszedł Kieran.
- A ty gdzie byłeś? - spytał Dean.
- Porozmawiać z Jade. - odpowiedział. - Kit źle zrobiłeś, że zabroniłeś Jade spotykać się z Louis'em. - zwrócił się do mnie.
- Wiem. - rzuciłem.
- Nie powinieneś... Czekaj co? - spytał zdziwiony.
- Dużo cię ominęło. - zaśmiałem się.
- O czym rozmawiałeś z Jade? - spytał Dean zmieniając temat.
- Nie interesuj się. - odpowiedział mu brunet.
- My spadamy, a ty idź porozmawiam z Jade. - oznajmił Sean.
- Dzięki, nie wiem co bym bez was zrobił.
- Trzymaj się. - krzyknęli równocześnie.

***oczami Kieran'a***

Straciłem Jade? Myślę, że tak. Czy kiedykolwiek będziemy razem? Nie wiem, ale wiem jedno, że nie pozwolę Louis'owi ani nikomu innemu jej skrzywdzić.

- Kieran! - usłyszałem, że ktoś mnie woła. Odwróciłem się i zobaczyłem Louis'a.
- Coś się stało? - spytałem.
- Nie, chciałem tylko zapytać czy Jade jest w domu.
- Jest. - odpowiedziałem.
- Dzięki. - rzucił odchodząc.
- Louis. - zatrzymałem go.
- Tak? - podszedł z powrotem do mnie.
- Proszę cię nie bądź takim kretynem jak ja. Nie popełnij mojego błędu i nie strać Jade.
- Stary nie wiem co mam ci powiedzieć. - był zdezorientowany.
- Mi nic nie musisz mówić tylko idź do niej. - uśmiechnąłem się do niego i ruszyłem przed siebie. Nagle poczułem wibracje. Dostałem smsa od Jade. Odpisałem jej i ruszyłem dalej.

***oczami Louis'a***

Zaskoczył mnie Kieran. Myślałem, że będzie walczył o Jade. Jednak myliłem się. Muszę jej w końcu powiedzieć co do niej czuje. Inaczej mogę ja stracić tak jak powiedział Kieran. Tylko co ja jej powiem? Nie mogę do niej podejść i powiedzieć "cześć Jade. Kocham cię, bądźmy razem". Głupio to brzmi. Muszę wymyślić coś. Kurwa Louis skup się.

***oczami Kit'a***

Muszę przeprosić Jade. Nie powinienem jej tego robić. Powinienem z nią porozmawiać, a nie od razu zabraniać jej spotykać się z Louis'em. Boję się, że ją stracę. Kocham Jade nad życie i nie chce, aby ktokolwiek zrobił jej krzywdę. W głowie ułożyłem sobie przemowę co powiedzieć mojej siostrze. Wspiąłem się po schodach i zapukałem do drzwi jej pokoju.
- Proszę. - usłyszałem głos Jade.
- Mogę? - zapytałem.
- Jeśli musisz. - odpowiedziała obojętnie. Krzątała się po pokoju wybierając ciuchy. Na jej łóżku zobaczyłem walizkę z kilkoma ciuchami w środku.
- Co ty robisz? - obawiałem się odpowiedzi, której nie chciałem usłyszeć.
- Wyprowadzam się. - oznajmiła. Moje przypuszczenia okazały się słuszne. Chłopaki mieli racje.
- Jak to się wyprowadzasz? Gdzie?

- Wyprowadzam się do dziadków, a tylko dlatego, że ty szanowny braciszku traktujesz mnie jak małe dziecko i zabroniłeś mi spotykać się z Louis'em. Zadowolony z siebie jesteś?
- Nie jestem z siebie zadowolony Jade. Siostra proszę cię porozmawiajmy.
- Nie mam o czym z tobą rozmawiać. Już wystarczająco mi powiedziałeś.
- Daj mi to wytłumaczyć. Proszę cię o pięć minut. - usiadłem na jej łóżku.
- Masz pięć minut. - rzuciła.
- Przepraszam. Wiem zachowałem się okropnie, gdy zabroniłem ci spotykać się z Louis'em, ale zrozum mnie. Wystraszyłem się, kiedy Kieran powiedział mi, że Mark prawie cię zgwałcił. Dlatego zabroniłem ci spotykać się z Tommo. Uznałem, że to towarzystwo nie jest dla ciebie i pewnego dnia mogą zrobić ci krzywdę. - mój wzrok powędrował na podłogę.
- To wszystko? - spytała.
- Nie. Po długich rozmowach z chłopakami doszedłem do wniosku, że nie ma sensu zabraniać ci spotykań z nim. - oznajmiłem i poczułem uścisk na mojej szyi.
- Kit dziękuje. - moja siostra prawie płakała z radości.
- Dobra, a teraz rozpakuj się. - rzuciłem wychodząc z jej pokoju. Nagle ktoś zadzwonił do drzwi. Otworzyłem je i w nich stanął Louis.
- Cześć. Jest Jade? - spytał.
- Tak jest u siebie. - wpuściłem go do środka. - Louis czekaj. Jeśli skrzywdzisz moja siostrę to będziesz miał ze mną do czynienia. - powiedziałem, a szatyn tylko skinął głowa i się uśmiechnął.

***oczami Jade*** 

- Kit to znowu ty? - spytałam, gdy usłyszałam pukanie do drzwi.
- Nie, tym razem to ja. - w drzwiach stanął uśmiechnięty od ucha do ucha Louis.
- Wejdź.

- Wyjeżdżasz gdzieś? - spytał.
- Nie, to tylko kłótnia z bratem. - zaśmiałam się.
- Widzę, że ostro musiało być.

- Nie no co ty. Możesz być spokojny, noże ani inne ostre rzeczy nie latały po domu. - wystawiła mu język.

- To dobrze. - tym razem to on się zaśmiał. - Jade możemy porozmawiać?
- Mam się bać? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie.
- Myślę, że nie. - powiedział drapiąc się po głowie.
- No to mów. - usiadłam na łóżku.
- Jade ja muszę ci coś powiedzieć. - podszedł do mnie. - Jade, bo ja…

-----------------------

Bum! Jest dosyć długo wyczekiwany przez Was rozdział :) Przepraszam, że tak długo czekaliście ;x Nie będę Wam pisała dlaczego nie dodawałam przez tyle czasu rozdziału, bo znajdą się i takie osoby które tego nie zrozumieją :) Rozdział wyszedł taki jaki wyszedł ;x Każdy kto przeczytał rozdział niech skomentuje, chce wiedzieć ile osób zostało :) CZYTASZ+KOMENTUJ. Pytanka http://ask.fm/IwCcIa ~ Kika